De conclusie is
gelegd dat kennis en wijsheid van God meer inhoudt verdient.
Herman was een man
van middelbare leeftijd die jaren had gewerkt in een instelling voor
gehandicapten. Bijgestaan door zijn vrouw, die advocaat was, hadden ze niet te
klagen over hun inkomen. Totdat zijn vrouw eenzelfde soort baan kreeg
aangeboden, in een land dat minder welvarend is dan Nederland. De reden om in
Moldavië te gaan wonen was snel gemaakt, ze wilde niet gescheiden en er zou
vast een mogelijkheid zijn dat Herman een soortgelijke baan in de
gehandicaptenzorg kreeg aangeboden. En dat bleek haalbaar. Bovendien kom Herman
met eigen ogen gaan zien hoe de voorzieningen daar waren.
Het
gehandicaptenkamp bevond zich niet bij de stad, zoals in Nederland het geval
was, maar op het platteland ver verwijdert van een dorp. Het cliché heerst
namelijk dat een gehandicapt persoon minderwaardig is en dus afgezonderd moet
worden. De mensen accepteren gewoonweg niet zoals je bent. Sindsdien had Herman
er al tien jaar onafgebroken gewerkt en zodoende schetse hij wat voorbeelden
hoe gehandicapte volwassenen opklimmen uit het taboe van minderwaardigheid.
Het eerste positieve voorbeeld was een eenzame man, genaamd Goli, die op zijn kamertje leefde en de Bijbel bestudeerde in zijn vrije tijd. Naar een tijdje besloot hij op zoek te gaan naar medechristenen, wat in de Moldavië cultuur niet gebruikelijk is. Het eigen initiatief en moed hebben hem veranderd, omdat zijn gevonden lotgenoten snappen wat het is om te leven met een handicap.
Het tweede positieve
voorbeeld waren de twee jongvolwassenen, en man en vrouw van ongeveer 20 jaar,
die gezamenlijk de avondvullende kerkdienst vulde met Bijbelteksten en
muziekmakend op een trommel. Op zich niet zo bijzonder. Maar dat veranderd
wanneer je gaat beseffen dat de man spraakgebrek heeft en nauwelijks een woord
over zijn lippen krijgt. De vrouw daarentegen had een spastisch been en slecht
gehoor. Beiden combineerden ze elkaars handicap, de vrouw vertaalde op een
beeldscherm de woorden van haar echtgenoot, de man hielp zijn vrouw met het
slechte gehoor door op haar schouder het ritme van de muziek aan te geven. Ze
waren al elf jaar gelukkig getrouwd.
Deze twee
voorbeelden bewijzen dat in het gehandicaptenkamp het christelijke geloof wordt
gebruikt om een andere draai te geven aan je leven. Herman heeft tijdens zijn
werk deze mooie voorbeelden mogen zien en het heeft hem duidelijk geraakt.
Tegelijkertijd
schuilt er ook een gevaar schuilt er ook een gevaar dat de wijsheid van de mens
te ver kan gaan. Herman volgt met regelmaat de kranten en is van mening dat
Social Media ook invloed hebben op ons gedrag. In een artikel had hij gelezen
over een aap uit de dierentuin die het fototoestel had gepakt dat op het
muurtje van het buitenverblijf lag. Niet echt bijzonder zou je denken. Dat het
beest vervolgens een selfie had gemaakt en de fotograaf zijn krant opdracht had
gegeven het te plaatsen op het internet is wel wereldnieuws. Zijn de rechten
van de foto opgeëist door de fotograaf of heeft de aap bewezen zijn eigen recht
te hanteren?
Als God beweert het
aangezicht van de wijzen te vernietigen, is het dan niet beter elkaars recht te
aanvaarden? In de kerk hebben we net zo niet bereikt wanneer we als individuen
het gebouw verlaten en God niet verstaan in zijn recht. In Moldavië bestaat de
warme cultuur, waar het belangrijk is om prioriteit te geven aan onze relaties.
In de koude cultuur mogen we leren te bouwen aan onze relaties zodat God niet
een ieder apart zijn zegen uitspreekt. We zijn allen één kerk!
Kun jij een situatie geven waar je hebt ervaren dat geloven ook anders kan?
