Al twee maanden
eerder was het bij mij in de kerk aangekondigd en steeds weer herhaald, vanwege
de vrijwilligers die nodig waren voor de hulp met te parkeren auto's en in het
stadion zelf. In een ruimte waar de akoestiek
en weidsheid enorm ver reikt, valt voor mij geen kerkdienst te beleven. Grote
conferencies hebben dat gevoel minder, omdat de grote ontmoetingstent niet is
verlicht en het kruis wel ergens staat opgesteld. De plakkaten van de stervende
Jezus en het laatste avondmaal hangen ook ergens in deze tent. Ik ben op
conferencies geweest waar de sfeer om je
te omgeven met christelijke muziek en talloze sprekers meer toepasbaar is.
Maar niemand kan
ontkennen dat het succes van een stadiondienst niet gepast is. Wat al die
uitbundige ervaringen na de bezocht dienst zijn, zal ik de volgende zondag bij
het koffie/thee moment wel horen. Want
mijn besluit om de ze hemelse dienst over te slaan berust op de gedachte dat
het Huis van God niet thuishoort tijdens een bijeenkomst van duizenden
gelovigen. Is zo'n stadiondienst niet
teveel gevraagd als God je wilt bereiken in je hart? Of is het juist
vergelijkbaar met die megachurches in Amerika (VS)?
