De beelden van het
jeugdprogramma waren saai en eigenlijk wilde ze doorzappen naar een programma
waarvan je wat kon leren. Ze wist dat er soms een kerkdienst werd uitgezonden,
waarbij het prachtige interieur met glas-in-lood ramen haar de adem benamen. Ze
zapte door en belandde bij het intoetsen van 2 cijfers, per toeval, op een
Nederlandse zender.
Toen ze als piepjong
meisje voor het eerst op de luchthaven Schiphol landde wist ze al dat dit land
erg klein is en iedereen op latere leeftijd apart gaat wonen. Je werd geboren
in een gezin en op latere leeftijd ging je met je geliefde samen wonen of koos
ervoor om in een woongroep niet te vereenzamen. Maar Tamara was hierop een
uitzondering. Je mocht als alleenstaande in een klein huisje wonen, dat haar
beter eigenlijk beter beviel. Maar ze wist dat er genoeg alleenstaanden waren
die het net als zij ook niet breed hadden. Het baantje bij de plaatselijke
crèche verdiende net genoeg om van te leven.
Doortje verlangde
naar haar bakje water, terwijl ze zich uitrekte en gefascineerd naar het
tv-beeld bleef kijken. Het decor van een grote balzaal zonder spiegels en met
een diaprojector op de achtergrond had ze nog niet eerder gezien. Er waren
Bijbelse woorden te lezen, na 30 jaar in Nederland woonde en een cursus
inburgering wist ze het zonder problemen te begrijpen. Ze wist daarentegen
weinig van het christelijke geloof, alleen de dienst in het dorpskerkje bij het
kanaal had ze op haar 8ste jaar nogal saai gevonden. Het ontvangen Bijbeltje
dat ze na afloop van de dienst kreeg had ze uiteindelijk zover mogelijk
opgeborgen. De tv-dominee links in het beeld sprak langzaam en beheerst, dat ze
altijd waardeerde als mensen haar op straat zo aanspraken. Ze vergat prompt de
eerste zinnen die hij uitsprak, vanwege het enorme interieur erom heen. De
harpspelende muzikant kwam voor 10 seconden in beeld en verdween toen de camera
draaide. De preek van de tv-dominee was gericht aan 'alleenstaande' en mensen
die 'in de put zaten'. Dat Jezus je hieruit halen, is een feit. Je hoefde de
Bijbel maar open te slaan bij Hebreeuwen 4 en je begreep wat hij bedoelde.
'Je moet bereid zijn
vol te houden tot het einde nadert' aldus de woorden van Jezus.
Ze dacht weer terug
aan haar vroeger Bijbeltje en waarom de tv-dominee het zo interessant vond, dat
hij het wilde delen. Jezus uitspraak gold dus in het bijzonder voor haar
situatie. Alleenstaand en in het afgezonderd van verre familie en vrienden.
Zijn laatste woorden werden afgesloten door de harpmuziek waarop het programma
eindigde. Ze bleef voor een minuut nadenkend naar haar poes kijken. Doortje
leek haar te smeken om haar water, desnoods haar ochtendhapje erbij. Ze wilde
daar nog even mee wachten.
De boekenkast stond tegen het dunne muurtje met onderin 4 lades met rommeltjes én wat kleine boekjes. Na even zoeken vond ze geheel achter in het stoffige Bijbeltje met dunne kantjes. Ze sloeg het harde kaftje om en blies het vele stof ervan af. Na even zoeken vond ze de Hebreeuwenbrief en vervolgens Hoofdstuk 4. Had ze het goed begrepen dat als je maar aandachtig de woorden van Jezus tot je doorliet dringen het goed kwam? Na het lezen begreep ze dat Mozes en David als helden van God werden gezien. Met Jezus lovende woorden, in het laatste gedeelte, voelde ze zich niet meer alleen. Ze hoefde de Bijbel maar door te spitten om Jezus te volgen op zijn reis, dan kwam het goed. Ze besloot de tv-gids door te zoeken naar welke programma's over het geloof gingen. Ze kwam er tenslotte niet uit. Misschien dat ze eens wat meer zenders moest bekijken over het onderwerp.
Haar kijk op de
wereld was veranderd. Het Bijbeltje legde ze op haar nachtkastje en het
telefoonboekje met nummers van familie en vrienden lag bij de handset. Vanaf nu
moesten relaties worden hersteld en zou Jezus een belangrijke plaats innemen in
haar verdere leven.
