De Filippenzenbrief
is eigenlijk een oproep aan de leiders en helpers de moed niet te verliezen. De
brief is geschreven met het vooruitzicht naar de onvoorspelbare toekomst, iets
waar Paulus niets vanaf wist. Hij ziet het volk als een eenheid die alleen kan
opereren door de Geest van God het verdere werk te laten doen. Het eerder
genoemde politieke systeem telt hier niet en uit voorzorg legt Paulus dus deze
blokkade. Er moet een zekere mate van trots en ontzag komen met wat God heeft
geopenbaard aan de mens. Want dat we de ander gaan bekritiseren weet hij ook
wel, daarvoor zijn we immers mensen. Het juiste inzicht komt met de liefde van
God, ook voor wie is uitgekozen dit te verkondigen. Onze medemens mogen we
stimuleren om te groeien en te investeren voor gebed. Een aantal keren per week
daarvoor tijd reserveren om de Power van God
te verstaan. Of om de dag te starten en voor het slapen gaan te eindigen met
christelijk meditatie. Even de sleur van de dag vergeten en je af te zonderen.
Om meer inzicht te krijgen voor verdieping in het geloof, naast de wekelijkse
kerkgang op zondag.
Als Paulus zijn
brief afsluit richt hij zich weer tot het volk om de groeten namens Jezus
Christus te noemen. Hoe dat volk vervolgens reageert, is niet belangrijk meer.
Het geschenk uit de hemel heeft het
koninkrijk bereikt.
