Een openbaring

Een overwinning is een prestatie die in jouw voordeel is beslist. Je hebt ervoor moeten strijden het spelletje of sport aan te gaan, met het risico als verliezer naar huis te gaan. Maar houdt er niet van de spanning en aanmoediging van het publiek? Als overwinnaar mogen we op het trappodium staan en de bekende medaille in ontvangst nemen. Eenmaal thuis prijkt de beker of medaille in de glazen kast. Maar zijn we hier naar verloop van tijd wel tevreden mee? Naast dat mensen weten dat jezelf in de schijnwerpers stond is na een maand het succes alweer vergeten. Het werk en onze dagelijkse beslommeringen eisen de meeste aandacht op. Het leven bestaat toch uit meer dan prestaties neerzetten?

Het is iets heel fantastisch en tegelijk een onwerkelijk gegeven om deel uit te maken van Jezus Christus openbaring. In Jezus tijd waren er ook wetten die ook hem belemmerde bepaalde handelingen uit te voeren. Zijn deel van de openbaring heeft dus toch beperkingen? Bepaalde regels kunnen ons in deze tijd toch ook belemmeren? Een wet verzinnen is Gods bedoeling niet geweest. Dat is een ook een stukje van de openbaring: de wetten zijn door de mensen bedacht en zijn voor God dus niet te begrijpen. Als mensen zijn we bekleed met zijn heerlijkheid, in het besef dat Jezus niets kan uitvoeren zonder dat God het heeft uitgesproken. Volgens Paulus is hem tegenkomen alleen mogelijk door in de hemel af te dalen. Je eigen leven wordt op een zijspoor gezet, zodat de doorbraak om het koninkrijk te betreden mogelijk is. Jouw vurige wens dat alleen vervult kan worden als God jouw huis heeft betreden is precies dat idee.

Als we dit niet regelmatig bijhouden gaan we het verleren, net als in het volgende voorbeeld duidelijk wordt.

Van de twee gekochte plantjes krijgt de ene iedere dag voldoende water in zijn bakje en zal voldoende uitbloeien. Het andere plantje wordt vergeten en gaat langzaam sterven in de potaarde. De levende Jezus Christus heeft alleen bestaan doordat zijn opgestane gestalte nog leeft bij de mensen. De belangrijkste wet, aangezien het is het onderhouden van zijn Geest en het woord van het God.

Zijn offer zal ons blijven herinneren aan een triomf van zijn bestaan.

Heb jij een doel waarvoor je wilt gaan?

Verkeerd interpreteren

Intercultureel is een breed begrip dat inhoudt dat je als gelovige dieper ingaat op je medemens. Voordat je meteen een Bijbelstudie gaat overwegen, probeer ik het eerst met een aantal voorbeelden duidelijk te maken.

Er zijn twee manier van denken in deze maatschappij:

het individualistische denken dat puur gericht is dat zelf boven alles staat. De vis in het water voelt zich prima, tot er een collega-vis dat ook zo vind en het minder interessant wordt.

Het groepsdenken, dat o.a. uit het Midden-Oosten keert het proces om. Je functioneert als één familie en zal nooit de ander vis als minder beschouwen. Je familie is altijd dichtbij, waar je je ook bevindt.

In de Bijbel zijn een drietal verzen die een afspiegeling zijn van wat je als groep anders bekijkt.

In Lucas 8 valt te lezen dat Jezus het woord van God volgt en zijn moeder en broers niet de menigte van het volk in laat stappen. Dat is niet wat God wil. Het vertrouwen om God te dienen staat voor hem hoger, dan klakkeloos zelf de beslissing te nemen.
Anders is het individualistische denken, wat in Nederland heel normaal is. Alles gebeurd volgens het boekje, de afspraken en correct  handelen  is de hoogste prioriteit. Het vreemd vinden dat de ander het niet opvolgt is een schande en verdient geen hoofdprijs. Alleen een kort excuus volstaat.

In het groepsdenken staat het elkaar volgen juist voorop. In Lucas 11 de verzen 5 tot 8 wordt de vriend behandelt alsof hij niet welkom is in het huis. In Nederland zou het gewoon niet kunnen dat er 's nachts een vriend als gast wordt beschouwd, zonder dat het is afgesproken. Maar zo heeft Jezus het niet bedoeld. Wie er ook aanklopt op de deur, altijd mag de vriend of vreemdeling binnenkomen. Het Huis van God is een plaats van gastvrijheid en een thuis voor ieder mens. Het beledigen en wegsturen van deze persoon is in de groepscultuur hetzelfde  als iemand in het gezicht spugen. Wat we niet van God hebben gevraagd maar toch gekregen mag niet geweigerd worden. Jezus is er zelf heel subtiel en direct over: 'wees een eerlijk en gevoelig mens als het om gastvrijheid gaat.' De onderlinge relatie tussen jou en de gast is heel belangrijk.

In Mattheüs 21, het laatste voorbeeld, komen de beiden jongens ter sprake, die ieder met een eigen visie dien wat Jezus vraagt. Het verkeerd opvolgen van wat Jezus vraagt verdient een straf. Deze straf kan in een groepscultuur, hoe vreemd ook, altijd vergeven worden. Als vader, degene met het leidinggevende voorbeeld, vraagt de opdracht uit te voeren is er geen excuus mogelijk. De straf voor het niet of onjuist uitvoeren ervan is de vergeving die erop volgt.

De spijtbetuiging is in Nederland voldoende, het proces van het foutief handelen dat voorkomen moet worden, is bijvoorbaat al verkeerd handelen.

Jezus geeft het goede voorbeeld, zeker als hij God aanroept. Een meningsverschil is niet erg, achteraf vergeving vragen mag altijd. In Nederland kennen we onze agenda en taken wel, maar het niet opvolgen van de afspraken is ondenkbaar. En dus de uitwerking als je als groepscultuur voor het eerst in Nederland gaat wonen. Het voor jezelf op eigen houtje regelen is vreemd en wordt niet gedoogd door de familie. Dat bestaat niet.

Zijn er waarden en normen die voor jouw belangrijk zijn?          

Met olie kan alles

Jeannette vertelde een heel interessant verhaal. Omdat weinig mensen haar kenden had een eerst een inleiding gehouden van 5 minuten.

Met een getrouwde man waren ze beiden gescheiden. Omdat ze soms voor een maand bij haar man woonde in het Duitse Beieren, was het ook heel normaal in die plaats de Pinkstergemeente te bezoeken. Er kwamen een kwart minder kerkgangers dan in onze kerk, wat ze niet erg vond. Het gebruikelijke Duitse Gruß Gott vond ze veel prettiger klinken en kwam voor haar over als een vakantiegevoel.  

Maar terug naar het verhaal. Ze had uit 2 Koningen 4 vers 1 tot 7 voorgelezen en in de laatste zin was het woord olie te horen. De schuld die de vrouw bij Eliza moest ondergaan, bestond uit het verkopen van een potje olie. Maar ook in onze tijd is het bakken van voedsel, de brandende straatlantaarns van olielampen en als zalf voor schaafwondjes ook mogelijk. In die tijd werd dit wondermiddel gebruikt voor andere gebruiken. De vroegere Koningen gebruikte de olie als intreding voor een nieuwe regeerperiode. Een teken dat de heersers geloofden dat het wondermiddel hen beschermde tegen vijanden. Dat zalven vinden we in deze tijd ook terug in de kerk.  

Het genezen van geestelijke ongemakken en onvolkomenheden wordt toegepast in de kerk. De gedachte dat God de mens met bloed wil wassen is een stap in je geloof durven zetten. Om te verwachten dat God het moment kiest om in te grijpen is een vertrouwen in zijn goedheid. Onze broeders en zusters (familieleden en vrienden) hebben hulp nodig, maar zodra ze jou willen helpen hoeft het niet meer. Niet doen is het devies. Gewoon toestaan dat ze ook jou mogen helpen als het wat moeilijker gaat in je leven. Al hoeft dat natuurlijk niet met olie gezalfd te worden. Dat is voorbehouden aan de kerk.

Wanneer ben jij voor het laatst gereinigd van je zonden?

God is wederom verhuisd

Het boek Handelingen gaat over het Pinksterfeest. De opdracht van Jezus om in de stad te wachten op de Heilige Geest neemt het volk serieus. Straks zullen alle stedelingen het doorvertellen van wat ze hebben gezien.

Ook de vervulling zal zich door de harde wind en vuur om het huis verspreiden. Als het volk zich afvraagt of er een nieuwe wereld gaat komen, zal God zeker een teken geven. Maar wat als God besluit zelf te verhuizen? Zou jij dan een kaartje van hem ontvangen over de post

Als we als kerkgangers iedere zondag uit gewoonte de dienst bezoeken, mogen we best beseffen dat het geen verplichting is. We moeten juist met openheid het Huis van God betreden, geloven doe je om vervuld te worden met liefde. Niet anders.

Wat is Genisus 12 dan een mooi Bijbelboek, het bewijs dat een advies van God zin heeft. Abram vertrouwt erop dat het land Kanaän hem voldoende oplevert voor de rest van zijn leven. Het grote volk, zo zegt God, zal hem zegenen evenals hij dat voor hen zal doen. Het nieuwe koninkrijk zal worden gesticht, dat voor hem een droom is die in vervulling gaat. Bij gebrek aan kennis, mag de stem van God als waarheid worden beschouwd. Zijn vrouw en zoon Lot zullen hem vergezellen op de reis. Hierbij zijn God en de mens samengebracht.

Door Gods aanwezigheid vindt er incarnatie plaats: God besluit een stap verder te gaan en ziet in het aangezicht van de mens zichzelf. Die openheid straalt Jezus ook uit, wat in talloze voorbeelden terugkomt in de Bijbel. De vraag aan de vrouw of ze ooit veroordeeld is geweest, is niet makkelijk te beantwoorden voor haar. Zal ze het ontkennen, dan zal Jezus haar kunnen betichten op slechte zaken. Zal ze ermee instemmen, dan moet er een wonder gebeuren wil ze nog verder leven. Maar Jezus komt met een verrassend antwoord. Ze zal niet worden veroordeeld. De last om iets als schuldige hebben misdaan valt dus af.

Het kan niet anders of Jezus besluit ons te verlaten. Om vrede te brengen op de aarde zal zijn offer het bewijs worden dat hij de Vader gehoorzaamd. Die ene dag dat alle volken in opstand kwamen tegen hem, besluit Jezus zichzelf te onderwerpen aan hen.

Voor de Joden is het offer niet direct een teken dat hij daarna ook is opgestaan. De tongen van het vuur bewijzen voor hen dat de bevrijding echt dichtbij is: de Abram uit Genisus 12 toont aan dat luisteren en vertrouwen in God loont. Dat God met het Pinksterfeest is verhuisd komt ieder jaar weer terug, het goede plekje moet nog gevonden worden in ieders mensenhart. Al 2000 jaar vertrouwt de kerk, met alle risico's voor zijn volgers, dat God zijn bestemming heus we zal vinden. De verhuizing is wel een goed teken. Jezus, is volgens de christelijke kerk opgestaan en zal daardoor een levend bewijs voor de mensheid. Het dankoffer van God mag ieder jaar weer gevierd worden.