De knuffelende voorganger

Ze was nog jong, een pubermeisje van 16 jaar. Sylvia was beïnvloedbaar door haar omgeving en op zoek naar haar identiteit. De hunkering naar de liefdevolle Vader had ze al vanaf haar 10de jaar ervaren. Zo geweldig intens, dat het de wekelijkse kerkgang deed opborrelen en zelfs tijdens schooltijd in haar gedachten bleef hangen. In de Romeinenbrief had ze de passage gelezen dat de liefde van de Vader altijd geaccepteerd wordt, mochten we erin onze frustraties niet uitkomen. Op aanraden van haar ouders, die dat natuurlijk ook wisten, werd ze op een conferentie gewezen waarop ze de kijk op de Vader kon veranderen. Ze moest immers worden verzoend met dat wat in haar leven ontbrak. Hoopvol bezocht ze het evenement met een paar vriendinnen, ook nieuwsgierig welke medechristenen ze zou tegenkomen. Toch bracht het haar niet wat ze zo graag voltrokken zag. De knuffel waarmee je liefdevol omarmt was er helaas niet gekomen. Wel de beleving van de velen sprekers en prachtige christelijke zangers die veelal Engelstalig zongen.

Thuisgekomen vertelde ze het slechte nieuws aan haar ouders. Om de conferencieweek zo snel mogelijk te vergeten zou de zondagse kerkdiensten weer bezoeken en luisteren naar de dominees. De eerstvolgende zondagochtend zou haar echter altijd bijblijven. Na afloop, tijdens het koffie/thee moment, vroeg de voorganger naar welk woord ze zo graag wilde horen van God. Dan zou hij ervoor zorgen dat het aan haar werd doorgegeven. Ze sprak haar geliefde woord uit, waarop het wonder geschiedde. De liefdevolle knuffel van de voorganger voelde alsof ze voor de eerste maal een warm bad instapte. Verblijd voor de verrassing en het antwoord van God, want ze had immers haar woord gezegd, gaf ze de man een stevige omhelzing terug.

Dit proces van Gods verandering laat haar sindsdien iedere zondagochtend opgewekt naar de predikanten luisteren en uit volle borst meezingen met de liederen. De kwaadheid van God, dat in het Johannes-evangelie staat, is bij haar verdreven. De dief is er om te stelen en slachten wat God gewoon niet van haar verlangt.

Hierdoor kan Sylvia, inmiddels 42 jaar, een rijtje opsommen welke concepten van de Hemelse Vader onjuist zijn. Een daarvan is de boze rechter gevolgd door de religieuze Vader. Oordelen over kwaadheid, zoals in Romeinen 8 staat te lezen is onmogelijk, zolang we zijn liefde maar aanvaarden kan er niets misgaan. Als kerkelijk Vader is hij ook niet op zijn plaats, want God houdt niet meer van jou, als jij hem groter voorstelt dan er wordt gezegd in de kerk.

Om deze bijzondere ervaring te onderstrepen luistert ze vaak naar 'A Slave tot Fear' via YouTube, dat haar eraan herinnert om in een positieve stroming van het geloof te komen. Sinds haar 16de jaar is het geloof niet bepaald door Westerse maatstaven, waar ze dagelijks mee in aanraking komt, maar de weg volgt van de verzoening voor haar naasten. Dus liever vriendelijk woord tegen een vreemde dan hem nonchalant voorbij te lopen. Zo houdt ze dit dus al jaren vol.

Aan welke christelijke waarden hecht jij veel belang?