Het
uur tijdsverschil was nog niet op mijn wekkertje naast het bed begonnen, zonder
menselijk besef kon dat natuurlijk ook niet gebeuren. Het eeuwenoude wekkertje
hoefde ik dus niet meer in te drukken op de metalen knop. Op tv-teletekst had
ik het de vorige avond wel gelezen, maar was het daarna ogenschijnlijk weer
vergeten. En ik praat te weinig met mijn buurman om het lokale nieuws te
vernemen. Ik wilde het liever vergeten, aangezien mijn doorslapen voor de
gemiste kerkdienst had gezorgd.
Wanneer ik volgende
zondag één van de oudsten aanspreek over de plaatselijke barbecueavond zal ze
het een zorg wezen. De gemeentetaak valt hierbuiten, voor de inschrijflijst
voor opgave en het coördineren zijn andere leden beschikbaar. En God mag het
vergeten, mocht zich een te klein groepje vormen, waardoor het verschoven moet
worden.
Overigens heb ik het
niet echt op die zomerse feestavondjes waar het steeds langer licht blijft, een
bescheiden kerkconcertje gaat er beter in. Of er over een jaar alsnog een
barbecueavond zal zijn, omdat het zo gezellig is kan ik kort zijn; nee. Ik ben van mening dat het samenkomen en
beleven in het Huis van God een andere betekenis heeft; één worden. Om God aan te roepen of Jezus te kennen geeft
stabiliteit en behoeft geen feestgevoel te wekken. Of God mijn gemiste
kerkdienst kan vergeten is het antwoord; ja.
Zonder mijn
Jezusboekje heb ik niet een beetje geloofskennis en kan niet om De Bijbel heen.
Met een volwaardig gevoel nam ik het boekje mee naar de bank en sloeg het open.
